Ontdek wie kunstenaar Mark Van den Poel was

Momenteel wordt het beeld van Maria Middelares op de gevel van voormalige OLV Middelares instituut aan het Frans Halsplein gerestaureerd. Gezien de breekbaarheid en het formaat van dit keramieken beeld is dat geen eenvoudige klus. Maar hoe heeft de kunstenaar Mark van den Poel dit beeld gemaakt?

Wij kunnen het hem jammer genoeg niet meer vragen. Mark stierf in 2012, maar zijn vrouw, Lief Meulepas, wil zijn verhaal graag aan ons vertellen. Dus gingen we op 4 december bij haar op bezoek. Lief, die ook kunstenaar is, had al wat foto's klaargelegd en zo luisterden we naar het mooie verhaal van hun leven samen.

Mark werd geboren in 1937. Samen met zijn broer en 7 zussen groeide hij op in de Antwerpse Sint-Andrieswijk. Zo werd hij bijna vanzelfsprekend misdienaar in de Sint-Andrieskerk. Tijdens de mis bekeek en bewonderde hij de prachtige beelden die er stonden. Daar groeide de zin om zelf beelden te gaan maken. Na enkele jaren middelbaar startte hij in de Academie van Antwerpen met de opleiding "keramiek". In de keramiekklas ontmoette hij Lief en … de vonk sprong over.

In die periode startte Lief als lerares tekenen in het OLV Middelares instituut. Voor de allereerste keer kregen de leerlingen les van een echte vakleraar. In 1959 trouwden Mark en Lief en gingen in de Gratiekapelstraat 12 wonen. In het achterhuis installeerde Mark zijn eigen atelier. Lief had al een keramiek-oven gekocht; een kleine van 40cm op 40cm en 50cm hoog. De eerste opdrachten kwamen binnen. Zo maakte hij hangertjes en kleine keramieken beeldjes voor de Chiro. Maar het huwelijk betekende dat Lief niet langer les mocht geven in een katholieke school. Zo hoorde dat in die tijd. Omdat dit toch wel spijtig was werd een soort van tegemoetkoming in de vorm van een bestelling van een grote reliëf met de voorstelling van Maria Middelares voor op de vernieuwde zijgevel van de school aangeboden. Het moest een groot beeld worden, een bas-reliëf van 4 meter hoog, modernistisch en in zachte kleuren. Noodgedwongen splitste Mark het beeld in blokken zodat hij ze één voor één in zijn kleine oven kon bakken. Af en toe legde hij enkele van die blokken in hun kleine stadstuintje en bekeek hij het resultaat vanuit het raam op de eerste verdieping van het achterhuis. Als alle blokken klaar waren, bevestigde een aannemer ze op de gevel van de school. Dat was de eerste keer dat hij die grote bas-reliëf in zijn totaliteit kon aanschouwen.

Ondertussen kregen Mark en Lief kinderen, vijf in totaal, en het gelijkvloers van het huis in de Gratiekapelstraat 12 werd te klein. Het jonge gezin verhuisde naar nr 14 waar ze het hele huis mét een achterhuis konden huren. Daar hielden ze hun eerste exposities, zowel in het huis als in de gewelfde kelder. Geleidelijk aan probeerde Mark ook andere materialen te gebruiken. Zo begon hij te kappen in alle soorten hout en maakte hij beelden in metaal en steen. De afbraak van de oude Gratiekapel leverde genoeg materiaal. In 1971 vonden ze een grote boerderij in Kessel die meer ruimte bood voor 2 kunstenaars en hun groot gezin. Enkele jaren later kwam er een vacature voor een leraar keramiek in de Academie van Herentals en begon Mark met lesgeven. Gedurende 25 jaar gaf hij enthousiast de knepen van het vak aan zijn leerlingen door.

Ook Lief bouwde haar carrière uit. Tijdens haar studies aan de Koninklijke Academie voor Schone kunsten behaalde ze het diploma van tekenleraar bij de centrale Examencommissie en ging ze aan de slag als werkstudent. Elke voormiddag en 's avonds volgde ze les aan de Academie en elke namiddag was ze zelf lerares in de Normaalschool in Berchem én aan het OLV Middelares instituut in Antwerpen. In het 5e jaar van de Academie won ze de Rotary Prijs voor Portret en ná het 6e jaar slaagde ze voor het ingangsexamen van het Nationaal Hoger Instituut voor Schone kunsten in Antwerpen. Van dan af gaf ze les aan verschillende academies. Na Mark’s benoeming aan de Herentalse Academie stopte ze met lesgeven om zich toe te leggen op het schilderen. De kleine schilderijen die ze voordien maakte werden groter en na een opleiding grafiek startte ze met het maken van prenten die ze op haar eigen drukpers realiseerde.

Meer dan 50 jaar lang inspireerden en stimuleerden de twee kunstenaars elkaar. In hun boerderij stelden ze hun werken permanent tentoon, maar ook in galerijen over het hele land verspreid, van Oostende tot Verviers, kon je hun werk bewonderen. Eén opdracht, de restauratie van archeologische vondsten voor het Turninum Volksmuseum in Deurne, voerden ze in perfecte harmonie uit. Mark pakte het het volume werk aan en Lief deed het schilderwerk. Het resultaat van dit werk kan je nog steeds bekijken in het museum.

Na Mark’s dood verhuisde Lief terug naar Antwerpen. Dat was het moment waarop de conservator van het Plantin-Moretus Museum interesse toonde voor het werk van Lief. Vermits het museum voornamelijk werk verzamelt van kunstenaars die een band met Antwerpen hebben en Lief geboren en getogen is in de stad, was de match duidelijk. In totaal werden 26 van haar prenten en tekeningen vin de collectie van het Prentenkabinet opgenomen.

Ondertussen veranderde de naam van het OLV Middelares instituut naar Basisschool De Kleine Jacob, maar het beeld van Mark Van den Poel is blijven hangen. Wel ontstonden hier en daar wat scheurtjes en ook gingen enkele stukjes verloren. Een restauratie was noodzakelijk. Wij zijn dan ook dankbaar dat Nicolas Baeyens, docent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, deze restauratie op zich neemt. Zo kunnen wij nog jaren genieten van dit prachtige beeld van Mark Van den Poel.

Bron www.verbeelding.be